ΑΝΑΡΜΟΔΙΑ Η ΔΙΑΡΚΗΣ ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΡΙΣΗ ΔΟΓΜΑΤΙΚΩΝ, ΓΡΑΦΙΚΩΝ, ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΑΝΤΙΛΟΓΙΩΝ

«Δεύτερον του έτους Σύνοδος γινέσθω

των επισκόπων και ανακρινέτωσαν

αλλήλως τα δόγματα της ευσεβείας

και τας εμπιπτούσας εκκλησιαστικάς

αντιλογίας διαλυέτωσαν... ».

(Καν. λζ' των Αγίων Αποστόλων).

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ:

1) Ο ως άνω Θείος και Ιερός Κανόνας των αγ. Αποστόλων, καθώς και πλειάδας άλλων των Οικουμενικών και Τοπικών Συνόδων, εντέλλονται προς τους Επισκόπους κάθε Επαρχίας (=Αυτοκέφαλης Εκκλησίας σήμερα), να συγκροτούν, δυο φορές το χρόνο, (ανά εξάμηνον (;), Συνόδους, «εφ ώ πάσαν αμφιβολίαν περί τε Δογμάτων, και γραφικών ζητημάτων, και εκκλησιαστικών υποθέσεων λύεσθαι, και μέν τοι και διαφοράς έστιν προς αλλήλους, και δίκας και έριδας». («Σύνταγμα Θείων και Ιερών Κανόνων » Γ, Ράλλη - Μ. Ποτλή, τόμ. ΣΤ', σελ. 446 — 449). Δηλαδή, τα Δογματικά και Γραφικά ζητήματα, και τα Εκκλησιαστικά θέματα, προσέτι δε και οι προσωπικές διαφορές, και οι δικαστικές υποθέσεις και έριδες, λύονται μόνον κατά τις δύο αυτές, ανά εξάμηνον. ετήσιες Συνόδους της αυτοκέφαλης Εκκλησίας. Διαρκής Ιερά Σύνοδος (ΔΙΣ) δεν προβλέπεται από τους Θείους και Ιερούς Κανόνες. Ο τρόπος αυτός διοίκησης της Εκκλησίας μας της έχει επιβληθεί «επαναστατικώ δικαίω», και εάν δεν βρεθεί τελικά Η Κανονική λύση, (επαναφορά στην Επαρχιακή Εκκλησιαστική Διοίκηση (;). ο λίαν αντικανονικός αυτός θεσμός διοίκησης, διά της ΔΙΣ θα συνεχίσει να είναι η πέτρα σκανδάλου για την διοίκηση της Αυτοκέφαλης ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ Εκκλησίας μας, γιατί ουσιαστικά κυοφορεί και εκτρέφει, ως μη όφειλε, την αυθαιρεσία, τον αυταρχισμό, και τον άκρατο δεσποτισμό στον άγιο χώρο της Εκκλησίας Εκείνου, «ήν περιεποιήσατο δια του αίματος τον ιδίου» (Πράξ. 20,28).

2) Υπάρχει ο ν.5383/1932, ο οποίος προβλέπει την απονομή της εκκλησιαστικής δικαιοσύνης, αλλά μόνον «ως προς τα χρέη και τα καθήκοντα της επαγγελίας αυτών Επισκόπων, Πρεσβυτέρων και Μοναχών (=οι οποίοι Μοναχοί, εκτελούν στον κόσμο, εξ΄ ανάγκης. εφημεριακά καθήκοντα) (αρθρ. 1, και 143 - Καν. δ', Δ', Οικ. Συν.). Δηλαδή, ούτε και ο Νόμος αυτός δικαιούται να εκδικάζει, Δογματικά και Γραφικά ζητήματα, ούτε και εκκλησιαστικά θέματα, παρά μόνον τιμωρεί τα παραπτώματα, «ως προς τα χρέη και τα καθήκοντα της επαγγελίας αυτών Επισκόπων, Πρεσβυτέρων και Μοναχών», και τούτο για την διατήρηση και μόνον «της εκκλησιαστικής πειθαρχίας», (ενθ. αν).

3) Υπάρχει επίσης ο ν.590/1977 «Καταστατικός Χάρτης της Εκκλησίας της Ελλάδος», όπου στο άρθρον 9 παρ. 1 & 2 περιγράφονται, λίαν σαφώς οι αρμοδιότητες της ΔΙΣ. Ούτε και ο νόμος αυτός επιτρέπει στην ΔΙΣ να εκδικάζει Δογματικά και Γραφικά θέματα, ούτε τις εκκλησιαστικές αντιλογίες και προσωπικές διαφορές.

4) Ύστερα από αυτά τα απαραχάρακτα Νομοκανονικά ντοκουμέντα, ότι δηλαδή, «πάσαν αμφιβολίαν περί τε Δογμάτων, και Γραφικών ζητημάτων, και Εκκλησιαστικών υποθέσεων λύεσθαι, και μεν τοι και διαφοράς έστιν ών προς αλλήλους, και Δίκας, και Έριδας », (ένθ' αν,), ΤΟΤΕ προβάλλονται αδυσώπητα Δογματικά, Εκκλησιολογικά και άλλα ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΑ, γύρω από την πολύκροτη υπόθεση Επισκόπου και την παράδοξη και αντικρουόμενη απόφαση της Ιεράς Συνόδου της 11/10/2010, με την οποίαν αθωώνει, κατηγορούμενο Επίσκοπο, αποδεδειγμένα, «επί αιρέσει», και σφόδρα φιλοπαπικό. Και χαρακτηρίζεται «παράδοξη και αντικρουόμενη» η εν λόγω απόφαση της Ιεράς Συνόδου, γιατί ενώ αθωώνει τον κατηγορούμενο Επίσκοπο «επί αιρέσει» από συνεπίσκοπό του, με την αστήρικτη δικαιολογία ότι δεν υπάρχει «ουδεμία εκκλησιολογική εκτροπή σε βάρος του!!», ταυτόχρονα, όμως, δίνοντας εύσημα στον κατήγορο του Επίσκοπο, ότι του αναγνωρίζει, «την ευαισθησία του για την τήρηση της ακριβείας της δογματικής διδασκαλίας», καθιστά τον ήδη αθωωθέντα Επίσκοπο ΕΝΟΧΟ της αποδιδόμενης κατηγορίας «επί αιρέσει». Δηλαδή, εδώ πρόκειται για το ανέκδοτο του Νοσρεντίν Χότζα, που όταν τον κάλεσαν να επιλύσει κάποια διαφορά, αθώωσε και τους δύο διαπληκτιζομένους, και σε παρέμβαση τρίτου που με απορία τον ερωτά, και τότε πιός έχει δίκαιο, του απαντά: «και σύ δίκιο έχεις!!».

Είναι δυνατόν να εκδίδονται τέτοια ακατανόητα

εκκλησιαστικά κείμενα, όπου παρατηρείται

η ανευθυνοφοβία, η προχειρότητα

και η άκρατη αυθαιρεσία (;)

Β) ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ:

ΛΟΙΠΟΝ: Ο αποδεδειγμένα κατηγορούμενος «επί αιρέσει» Επίσκοπος α)Αποδεδειγμένα παρέστη σε λειτουργία Ρωμαιοκαθολικών, συμπροσευχήθηκε με το Ιερατείο του αιρεσιάρχη Πάπα, και ανέχτηκε - αποδέχτηκε τα τελούμενα υπ' αυτού. Τούτο σημαίνει από Κανονική έποψη, καθαίρεση, επειδή όχι μόνο συμμετείχε και συμπροσευχήθηκε μόνον με αιρετικούς, αλλά και αποδέχτηκε - ανέχτηκε τα τελούμενα υπ' αυτών. Στις αντικανονικές αυτές ποδοπατήσεις οι Θείοι και ιεροί Κανόνες είναι αυστηροί και επιβάλλουν, άνευ ουδεμιάς αντιλογίας, αφορισμό και καθαίρεση. «Επίσκοπος, ή Πρεσβύτερος, ή Διάκονος, αιρετικοίς συνευξάμενος μόνον, αφοριζέσθω. εί δε επέτρεψεν αυτοίς, ως κληρικοίς, ενεργείσαι τι, καθαιρείσθω ... ότι ου δει αιρετικών ευλογίας λαμβάνειν αίτινές εισιν αλογίαι μάλλον, ή ευλογίαι» (Καν. ME' Αγ. Αποστόλων — Καν. ΛΒ' Συν. Λαοδικείας).

β) Ο Επίσκοπος αυτός σε κατηγορηματικές δηλώσεις του, «γυμνή τη κεφαλή» αποφάνθηκε, ότι: «Η Εκκλησία μετά 1054 είναι πλέον διηρημένη». Τούτο σημαίνει ότι αρνείται το Σύμβολον της Ορθοδόξου Πίστεως της Εκκλησίας μας στο οποίο, σημειωτέον, ορκίστηκε, πριν τη χειροτονία του σε Αρχιερέα. Δηλαδή ο Επίσκοπος αυτός αρνείται την Αγία Γραφή και τις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων περί: «Μιάς, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας». Το σοβαρότατο αυτό Δογματικό ολίσθημά του τον παραπέμπει στις «Κεφαλικές» συνέπειες των Θείων και Ιερών Κανόνων, όπου στον τολμητία τοιούτων κραυγαλέων αντορθοδόξων θέσεων, του δείχνουν την, με συνοπτικές διαδικασίες για να μην «κερδαίνει φυγοδικών», την έξοδό του από τον άγιο Ορθόδοξο χώρο της Εκκλησίας Εκείνου, δηλαδή, την καθαίρεσή του, «ειδώς ότι εξέστραπται ο τοιούτος και αμαρτάνει ών αυτοκατάκριτος», (Τιτ. 3,11, πρβλ. Καν. οδ' Απ/λων).

γ) Υπάρχουν και δημόσιες δηλώσεις και ενέργειες, του Επισκόπου αυτού, όπου εκφράζει τον υπέρμετρο σεβασμό και θαυμασμό του προς τον αιρεσιάρχη Πάπα και το έργο του, μάλιστα δε, όλως αυθαίρετα και παρά τις αντιδράσεις πιστών της Επισκοπής του, έχει παραχωρήσει στους Ρωμαιοκαθολικούς της Επαρχίας του, Ορθόδοξο Ναό, για την επίδειξη των κακοδοξιών τους, και βεβαίως για προσηλυτισμό, και μάλιστα με την Βούλα τώρα της Ιεράς Συνόδου!!

δ) Για τον Επίσκοπο αυτόν υπάρχουν επώνυμες καταγγελίες, από συνεπίσκοπό του, και από Ορθόδοξο Πανεπιστημιακό δάσκαλο, αλλά και πιστούς, όπου τον καταγγέλλουν «επί αιρέσει», και ότι πρέπει το συντομότερο δυνατόν να καθαιρεθεί, γιατί, οι ψυχοκτόνες αιρετικές του θέσεις, η εν γένει βιωτή και πολιτεία του, και η περαιτέρω παραμονή του, καταρρακώνουν, την διδασκαλία της ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ διδασκαλίας, και κατασκανδαλίζει όχι μόνον τους πιστούς της Επαρχίας του και τους πανέλληνες Ορθόδοξους Χριστιανούς, αλλά και τον ανά τον κόσμο Ορθόδοξο Χριστιανισμό. Κατόπιν όλων αυτών των ως άνω εκτεθέντων αποδεικτικών Νομοκανονικών ντοκουμέντων σε βάρος, του «επί αιρέσει» κατηγορουμένου Επισκόπου ΕΡΩΤΑΤΑΙ:

α) Γιατί, αφού ο ογκωδέστατος φάκελλός του ήταν έτοιμος προ πολλού, δεν κρίθηκε από την μόνη αρμόδια ετήσια Σύνοδο της Ιεραρχίας, η οποία συνήλθε σε τακτική συνεδρίαση πριν από τέσσερες ημέρες και, σκοπίμως (;), άφησαν να κριθεί από την αναρμόδια Διαρκή Ιερά Σύνοδο;

β) Πού ακριβώς, και σε ποίους Θείους και Ιερούς Κανόνες, στηρίχτηκαν τα αναρμόδια εκείνα μέλη της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου που συγκρότησαν την αντικανονική και παράνομη ΔΙΣ, και ομόφωνα αποφάσισαν, «ετσιθελικά και ελαφρά τη συνειδήσει (;)!!», ότι σε βάρος του κατηγορουμένου «επί αιρέσει» Επισκόπου:«ουδεμία εκκλησιολογική παρεκτροπή υφίσταται»:

Όταν, ο κατηγορούμενος Επίσκοπος καταγγέλλεται επώνυμα από συνεπίσκοπό του, και από πλειάδα πιστών «επί αιρέσει» και ζητούν την καθαίρεση του;

Όταν αρνείται το Σύμβολο της Πίστεως μας και τις αποφάσεις, επ' αυτού, των Οικουμενικών και Τοπικών Συνόδων;

Όταν έπαιξε θέατρο την ιερά εκείνη στιγμή, λίγο πριν τη χειροτονία του σε Επίσκοπο, όπου ορκιζόταν στο Σύμβολο αυτό της ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ πίστεώς μας, απαγγέλλοντας μάλιστα τούτο με στεντόρεια φωνή ενώπιον Θεού, Κλήρου και λαού, ότι θα τηρεί απαρασάλευτα: Τα δόγματα,, τις αποφάσεις των Οικ. Συνόδων, τους Θείους και Ιερούς Κανόνες, την Ιερά Παράδοση, και την εν γένει ΟΡΘΟΔΟΞΗ διδασκαλία της Εκκλησίας μας;

Όταν από την χειροτονία του και μέχρι σήμερα, εκ των πραγμάτων φαίνεται, ότι ενώ πιστεύει ότι η Εκκλησία μας είναι διηρημένη, ενσυνείδητα πλέον, όταν λειτουργεί παίζει θέατρο, και εμπαίζει τα Θεία;

Όταν εκθειάζει τον αιρεσιάρχη Πάπα σε βάρος της ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ Εκκλησίας, της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ - ΟΡΘΟΠΡΑΞΙΑΣ, των Οικ. Συνόδων, των Θείων και Ιερών Κανόνων, και των αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας;

Όταν... Όταν... Όταν... Όταν...

Όταν, λοιπόν, ο Επίσκοπος αυτός, είναι δράστης όλων αυτών και τόσων άλλων βέβηλων πράξεων, και όλα αυτά είναι γνωστά στα μέλη εκείνα της αναρμόδιας Συνόδου να τον κρίνει, τότε, αυτά τα μέλη της Συνόδου., τα επιλήσμονα της αποστολής τους χαρίστηκαν ενσυνείδητα στον κατηγορούμενο «επί αιρέσει» συνεπίσκοπό τους και ως εκ τούτου, αναντίρρητα και αποδεδειγμένα πλέον, ευρίσκονται υπό αυστηρότατη Κανονική επιτιμία. (Καν. ΙΕ' Συν. Καρθ/νης). Τώρα τον πάρα πέρα πρώτο λόγο επ' αυτού τον έχουν: Ο Επίσκοπος κατήγορος και η πλειάδα των Ορθοδόξων πιστών που τον κατηγορούν «επί αιρέσει» και που ήδη έχουν εκφραστεί για την «Κεφαλική» ενοχή του, και «μοναδικός φρουρός της πίστεώς μας πιστός λαός του Θεού.»,, ο οποίος οφείλει, πλέον, να αναλάβει τις ευθύνες του έναντι της, εμμέσως πλην σαφώς, εμφαινόμενης αποτείχισης της ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ Πίστεώς μας. Η εντελώς απαράδεκτη αυτή απόφαση της αναρμόδιας Συνόδου, με την οποίαν αθωώνει τον αποδεδειγμένως αιρετικό αυτό Επίσκοπο ΠΑΣΧΕΙ από ΑΘΕΡΑΠΕΥΤΗΝ ΑΚΥΡΟΤΗΤΑ και ο Επίσκοπος αυτός είναι ένοχος των αποδιδομένων και αποδεικνυομένων Δογματικών, Εκκλησιολογικών, Κανονικών και άλλων παραθεολογιών και αντορθόδοξων πράξεών του, όπερ σημαίνει ότι οδηγείται, με βεβαιότητα, σε καθαίρεση. Αλλά προσέτι σημαίνει, εμμέσως πλην σαφώς, και την κάθαρση της Εκκλησίας Εκείνου που δεν είχε «πού την κεφαλήν κλίνη», από όλα εκείνα τα μιάσματα εντός της Εκκλησίας Του, ήτοι, τους πονηρούς, τους γόητες που προκύπτουν επί το χείρον πλανώντες και πλανώμενοι, τους κλέφτες, τους ληστές και τους λωποδύτες, που μπήκαν στην αυλή των προβάτων «ουχί διά της θύρας αλλά αναβαίνοντες αλλαχόθεν... », (Β' Τιμ. 3.13 - Ιωάν. 10,1-5). Με την αντικανονική αυτή συμπεριφορά και πράξη τους, τα μέλη αυτά της παράνομης και αντικανονικής αυτής Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, παρέβησαν το καθήκον τους και εγκλημάτησαν ηθελημένα κατά της ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ Εκκλησίας και της Δικαιοσύνης Της. Την δικαιοσύνη εκείνη που «ο Κύριος εποίησεν, και εξετάζει τον δίκαιον και τον ασεβή», (Δευτ. 33,21 - Ψαλμ, 10,5).

 

Πρεσβύτερος ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΚΟΛΛΑΣ

Ορθόδοξoς Θεολόγος – Εκκλ/κός Συνήγορος

Επ/μος πρ/δρος Συνδέσμου Κληρικών Ελλάδος